medicatie

Ik slik medicatie om de miljarden gedachten in mijn hoofd die daar niet-aflatend haasje over springen, nu eindelijk te bedwingen.

Het eerste medicament deed wat het moest doen, maar zorgde er ook voor dat ik midden op de dag als een omgevallen plant op de bank lag te vegeteren. Het tweede medicament doet ook wat het moet doen en heeft gelukkig niet zo'n impact op mijn energieniveau, maar zorgt wel voor een algehele vervlakking. In mijn gehele gemoed zit ik nu zo'n beetje rond de nullijn en dat ik niet steeds als vanaf een zwarte piste omlaag tetter geeft rust, maar wat ik mis zijn de ritjes omhoog.

Ik krijg spierpijn in mijn schouders van het ophalen, niets doet me werkelijk iets. Volgens de psychiater is het tijdelijk en komt mijn gevoel vanzelf weer terug. Ik voel me als een zombie die een hartslag wordt beloofd. Maar al voel ik niet veel meer, ik heb wel hoop.