mist

Ik moest vanochtend heel vroeg ergens zijn. Buiten zag ik dat mijn dorp schuilging in de mist. Ik dacht meteen aan The Hound of the Baskervilles, maar nergens een hellehond.

Van mij mag het elke dag de hele dag misten. Je ziet niet alle mensen, alleen die tot wie je je direct dient te verhouden. Alles is zachter, rond alles plakken watten.

Op de ringweg deed een aantal automobilisten alsof het helemaal niet mistte. Vooral de bestuurders van auto's met een niervormige grille reden plankgas op de linkerbaan, er blijkbaar op vertrouwend dat ze geen sta-in-de-weg zouden tegenkomen.

Geen betonblok dat er ineens zou zijn achtergelaten. Geen spookrijder zonder laken. Ze bleven maar gaan, ik keek ze na, veilig op de rechterbaan.