ooh

Eerder was ik al hooked aan een playlist: Relaxing Dog Music. Nu luister ik de hele dag door naar het album Calm Your Canine: Dog Calming Music. Vier uur lang extreem rustgevende klassieke pianomelodieën, bedoeld om honden gerust te stellen, maar het werkt ook uitstekend voor de baasjes.

Veel van mijn vrienden, waaronder mensen die niet eens een hond hebben, zijn inmiddels verknocht aan de trage toetsaanslagen van de ‘Pet Calming Maestro’ herself: Lisa Spector.

Een van mijn favorieten is Vocalise, een in dit geval instrumentale, bijna jazzy versie van het in 1915 door Sergei Rachmaninoff gecomponeerde lied. Ik schrijf ‘instrumentaal’, want oorspronkelijk is het gezongen, alleen bestaat de tekst enkel uit het woordje ‘ooh’.

De vraag is dus of er wel sprake van een tekst is en of ‘ooh’ een woord is. Ik vind van wel. Ik vind ‘ooh’ misschien wel het mooiste woord dat ik ken. Er zijn zo ontiegelijk veel lelijkere woorden dan ‘ooh’, die ook nog eens de hele dag door door mensen worden uitgesproken. Ik kan ze niet meer horen, maar ‘ooh’ wel. Naar ‘ooh’ kan ik onophoudelijk luisteren.

‘Ooh...’ ‘Ooh...’ Zo mooi.