soep

Waarom ik Facebook nog heb, is vanwege de verjaardagswensen. Die komen vaak van mensen die ik nooit meer zie, maar wel blijvend in mijn hart gesloten heb. Vandaag word ik 52 en vanochtend heel vroeg was er al een hartelijk gefeliciteerd van Cor Schlösser, met wie ik in de jaren negentig (samen met onder anderen benn w. posset) een rits literaire programma's heb georganiseerd in De Melkweg in Amsterdam, waar Cor directeur van was.

We organiseerden onder andere een herdenkingsavond rond de vermoorde reggaedichter Michael Smith, met een optreden van diens mentor Linton Kwesi Johnson. ‘LKJ’ zelf vond de show een regelrecht fiasco, omdat hij zonder band had opgetreden en een deel van het publiek duidelijk niet zat te wachten op een a capella-voordracht. Toen ik tegenwierp dat ik het dan wel “a beautiful fiasco” had gevonden, meende ik een beginnende glimlach op zijn gezicht te ontwaren.

Gedenkwaardig was ook een avond waarbij we schrijver William S. Burroughs live aan de telefoon hadden vanuit een kelder in Kansas City, waar hij zich met zijn katten had verschanst vanwege een overrazende orkaan. De verbinding kraakte, zijn stem kraakte, maar elk woord dat hij tot de mensen in de grote zaal sprak werd opgeslurpt als soep.