ozon
Gisteravond werd in het Patronaat in Haarlem middels “een bak pleurisherrie van jewelste” een ode gebracht aan de vijf jaar geleden overleden dichter én drummer Menno Wigman.
Een van de optredenden was Diana Ozon: dichter en performer en al sinds eind jaren zeventig een fenomeen in de Nederlandse literatuur, punk en graffiti. Toen ik als achttienjarige, met Alphen aan den Rijn als thuisbasis, tegen betaling van reiskosten en twee consumptiebonnen (en vaker nog voor helemaal niks) uit eigen werk voorlas op allerhande open podia, stuurde ik Diana ongevraagd een aantal gedichten van mij toe.
Ik wist het adres: het Zebrahuis in de Sarphatistraat in Amsterdam, en ze had mijn vroege werk gewoon voor kennisgeving aan kunnen nemen, maar in plaats daarvan stuurde ze me briefkaarten vol aanmoedigingen: “Hup, Erik Jan, ga zo door!” Dat was verschrikkelijk aardig en daarnaast had Ozon een verslag gepubliceerd van haar vele honderden optredens in Nederlandse jeugdhonken en culturele centra. De Ozon Expres heette dit boek en het werd mijn bijbel.
Het aanstekelijk geschreven reisverslag staat vol treinvertragingen, dronken-publiek-dat-dwars-door-de-dichter-heen-bralt en bloedzenuwachtige organisatoren, maar het is ook één lange lofbetuiging aan het geschreven en gesproken woord en nog nat achter de oren en groen als gras las ik het, verslónd ik het, en wist ik: dát wil ik ook.
De verhalen zijn bovendien geweldig goed geschreven, zoals deze anekdote waarin Ozon na een gezamenlijk optreden dwars door het noodweer een lift naar huis krijgt van nóg zo’n legende: Edgar Cairo. “Met honderdveertig kilometer per uur racen we door een onweersbui. De ruitenwissers swingen op de voorruit. Golven water waaien over het asfalt. Een eindeloos netwerk van druppels kruipt in het schijnsel van de koplampen omhoog. Een flits verlicht de horizon; even staat de skyline scherpzwart tegen de halogeenwitte hemel.”
Vijfendertig jaar na verschijnen nog altijd een onweerstaanbare road novel. Gisteravond werd een ode gebracht aan Menno Wigman, vandaag breng ik een ode aan Diana Ozon.