rachel

Ik ben niet van de fabels en weet bovendien niet eens het geslacht, maar de reiger in het park noem ik Meneer de Reiger. 's Ochtends als mijn hond en ik het park in lopen, volstrekt zich dagelijks het volgende ritueel: Meneer de Reiger zit op de brug wat te procrastineren, Nina stuift op 'm af, Meneer de Reiger vliegt op. Ik roep met geknepen stem: “Sorry, Meneer de Reiger!” waarop Meneer de Reiger antwoordt met een schor gerhaaa, -rhaaa.

Zo gaat het iedere dag, op werkdagen en in het weekend, en vanochtend gebeurde het weer, de hele riedel van voren af aan, waarna we de hoek om liepen en daar aan de waterkant Meneer de Reiger wéér zagen zitten. Maar dat kon helemaal niet, want die was net rhaaa-, rhaaa'end de andere kant op gevlogen.

Er zijn dus twee reigers. Nina was zo sportief om ook op dit tweede exemplaar af te stuiven. En ik bood dit keer mijn verontschuldigingen aan aan Rachel. Rachel de Reiger. Bij het wegvliegen weerklonk schor haar koosnaam.