rick

Gisteren schreef ik over de Poëzieslag in café Festina Lente in Amsterdam: de langstlopende poetry slam van Nederland waar ik een aantal jaar jurylid ben geweest, samen met Sven Ariaans en Simon Vinkenoog. Tot mijn vreugde schuif ik er vanavond vanaf 19:30 uur opnieuw als jurylid aan, dit keer samen met Asha Karami en Mathilde Santing.

Wie niet in dat rijtje mag ontbreken is Rick de Leeuw, die ook een tijdlang samen met Sven Ariaans en mij de jury vormde. Rick en ik hebben nooit arm in arm op de wc kruislings geplast, wel vatten we een diepe vriendschap-voor-altijd op en schreven we samen een dichtbundel over onze beider echtscheidingen. Rick noemde die bundel in een dubbelinterview in Het Parool “een vrolijke wedstrijd die ik niet wilde verliezen”. Misschien was dat wel het heilzaamst aan dit samen schrijven: dat we allebei niets meer hadden, behalve de taal. Om met Jan Jacob Slauerhoff te spreken:

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.

Zoolang ik weet dat ik in wildernis,

In steppen, stad en woud dat onderkomen

Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

In het dubbelinterview in Het Parool gaf ik aan dat ik net voor het verschijnen van de bundel weer teruggekeerd was bij mijn vrouw: “Ik ben niet eerder zo gelukkig geweest.” Niet veel later ging het toch weer mis, maar kon ik niet weer Rick bellen om nóg eens gedichten over scheiden te gaan schrijven. Dus die uiteindelijke echtscheiding onderging ik woordenloos.