rij voorzichtig

Gisteravond laat reed ik naar Hilversum voor een radiointerview. Op de tegenovergestelde rijbaan zag ik allemaal zwaailichten. De hulpdiensten bleken opgesteld rond een auto die aan alle kanten was ingedeukt en als een patiënt zal zijn opgegeven: total loss.

Ik had willen stoppen om te vragen wat er was gebeurd, maar had ik dat midden op de snelweg gedaan, dan was mijn auto de volgende geweest. Dus beschouwde ik het maar als een teken: rij voorzichtig.

Het liet me niet meer los, ik dacht aan wat er zou gebeuren als ik me straks niét bij de balie van Radio 1 zou melden. Vanwege een ongeluk of pech onderweg of gewoon omdat ik rechtsomkeert zou maken, terug naar mijn cocon met huisnummer 42.

Er zou geappt worden: “Ben je onderweg?” Later nóg een appje: “Ehm, ben je er bijna?” Daarna zouden ze bellen, voicemails achterlaten. Misschien nog een laatste appje, met vraagtekens en uitroeptekens.

Uiteindelijk zou de presentator van het programma moeten zeggen: “Onze gast van vanavond is helaas nooit aangekomen. We draaien een plaatje.” Die uitspraak zou zijn leeftijd verraden, want platen draaien we allang niet meer. We drukken gewoon op play.