rollen

Gisteren schreef ik dat een auto stuk kan gaan en een band kan klappen, maar er kan nog veel meer stuk. Het leertje van de kraan kan scheuren. Dakpannen kunnen poreus worden. Een lamp heeft maar zoveel branduren.

Mensen en dieren leven, maar niet voor altijd. Al mijn bloglezers en ook de schrijver zelf blazen op een dag hun laatste adem uit. Ik zou er wel met een beetje sjeu uit willen door bij mijn laatste uitademing als een paard mijn lippen mee te laten trillen.

Soms zie ik de wereld om mij heen als een verzameling mensen met blazen die volraken. Iedereen heeft een metertje en als dat richting rood gaat vragen ze: “Is hier ergens een toilet?” Dan legen ze hun tank en beginnen ze met 'm opnieuw te vullen. Legen, vullen, legen, vullen: zo rollen we door en door en door en door, tot we zijn uitgerold.