ruimte

Will Chambers schrijft in Chamber Music - Wu-Tang and America [in 36 pieces] behalve over rapmuziek ook over dubreggae: “The extension and reversion, the re-editing of sound over and over again until, like one of those magic-eye illusions, a sudden unlikely three-dimensional vista jumps from the speakers or headphones.”

Lee Perry, een van de koningen in het genre, zei dat dubreggae de luisteraar in staat stelt om ruimte in de muziek te horen. Precies vanwege die ruimte en die ‘three-dimensional vista’ is dub een van mijn favoriete muziekgenres.

Ik weet nog hoe ik als 17-jarige langs de grijze woonkazernes van Alphen aan den RIjn wandelde, mijn walkman uit mijn binnenzak haalde en Escape to the Asylum of Dub van Mad Professor opzette. Dat ritme, die bas en vooral ook dat trommeltje, dat steeds twee keer weerklonk, steeds twee keer: toem-toem! Toem-toem! Toem-toem! Toem-toem! De grijze woonkazernes kregen kleur, het spleen en de schmerz vlogen als rook mijn hoofd uit, eindelijk kreeg ik weer lucht.

Ik ontdekte andere dubreggae, albums die ik nu nog steeds opzet als het te vol wordt in mijn brein: Scientist Wins The World Cup van Scientist en Cry Tuff Dub Encounter Chapter 3 van Prince Far I completeren mijn top-3. Muziek die ruimte geeft: ruimte, ruimte! in een wereld die me benauwt.