ruisen

Opnieuw was er een kroon uit mijn mond gevallen. Een gapend gat waar eens de prothese zat.

Ik de tandarts bellen, voor mijn doen heel geëmotioneerd. Ik kon meteen terecht. Vanuit de tandartsstoel keek ik naar het plafond, waar een schilderij van een tropisch eiland hing.

Beetje rare plek om een schilderij op te hangen: aan het plafond. Wel fijn dat ik zo’n rijk inlevingsvermogen heb: het geluid van de boor verstierf en maakte plaats voor het ruisen van de zee.

Vanochtend vroeg in het Flevopark waren mensen met bladblazers in de weer. Snel deed ik mijn ogen dicht, dacht aan het schilderij aan het plafond, hoorde opnieuw het ruisen.