slope
Valt er nog wat
te slope, of te slijme.
Ik hep gereedsgap bij me.
In Het grote autismeboek staat een interview met de tachtigjarige dichter Neeltje Maria Min. Ze vertelt: “Als ik naar buiten ga, pak ik altijd mijn sleutels én mijn stok, zodat ik toch een beetje gewapend ben. En ik doe een masker voor, geen echte maar een virtuele, waarachter ik me kan verschuilen.”
Ik ben ook altijd gewapend als ik de openbare ruimte betreed. Die begint waar de drempel ophoudt. Een stok heb ik nog niet, wel sleutels. Soms grijp ik ze vast en bal ik mijn vuist, waarna ik het topje van de voordeursleutel tussen twee kootjes naar buiten laat glippen. Zodat er een wapen ontstaat.
Ik heb nooit op iemand getest of dit werkt, of dit iets uithaalt.