sippen

Ik las een wonderschoon artikel in Psychology Today over autisme en laatdiagnoses (met dank aan Sebastiaan Faber voor het doorsturen).

Het stuk staat vol woorden van troost, die ik opslurpte als honing (ervan uitgaande dat je van honing houdt, anders iets anders invullen dat je graag opslurpt).

Zoals deze zin: ‘A diagnosis can give someone permission to finally unmask their authentic self.’ Behalve opluchting, over dat je eindelijk jezelf mag zijn en mag ontdekken wie dat dan precies is, is er ook verdriet, omdat je decennialang hebt gedacht dat je niet goed snik was, oordeelde dat je alles steeds moedwillig verklootte.

‘It’s possible to mourn missed opportunities without looking back in anger,’ stelt een van de geïnterviewden vast. Die is daarin verder dan ik, ik zit nog vaak te sippen.