steunpunt

Het ‘Autisme Loket’ bij mij in de buurt krijgt een nieuwe naam en heet voortaan: ‘Autisme Steunpunt’. Beter, vind ik, want bij een loket denk ik aan een raamvormige opening in een muur waardoor klanten geholpen worden. Een soort McDrive, maar dan voor diensten.

Steunpunt is ook wel weer een woord, klinkt als een kruk waarop je leunt als je slecht ter been bent. Sowieso lijkt het me één woord: ‘Autismesteunpunt’. En dus ook: ‘Autismeloket’ (hand in eigen boezem: in december presenteerde ik ‘de 'Grote Autisme Talkshow’, dat had ‘Autisme-talkshow’ moeten zijn).

Toen ik voor het eerst naar het Leo Kannerhuis ging, dacht ik aan een permanent dak boven mijn hoofd. Maar wat bleek: de trajecten zijn tijdelijk.

De reden dat ik nooit naar het ‘Autismecafé’ ga, is omdat ik me er een bruine kroeg bij voorstel met een bel en wie eraan trekt geeft een rondje. Een plek om te vermijden voor deze gewezen kroegtijger.