tante thea

Steeds gaan we weer terug naar de Rigolettohof. De straat in Alphen aan den Rijn waar mijn broer, mijn zus en ik zijn opgegroeid.

Gisteren liepen we weer langs het door mijn broer veertig jaar geleden in elkaar getimmerde tuinhek. Onze vingers over het verweerde hout, alsof we zo de tijd kunnen aanraken.

De dikke gordijnen bij de buren waren stijf dicht. Ze wonen er nog en leven als mollen.

We gingen langs bij tante Thea, die op een steenworp afstand van ons voormalig ouderlijk huis woont en vroeger altijd brood en erwtensoep kwam brengen, omdat wij niet echt iets te eten hadden.

Daar zijn we haar voor altijd enorm dankbaar voor, al wuift ze die lof weg als een mug. Niet nodig.