terugpraten

Een beroemd gedicht van Vasalis begint met de regel:

Ik droomde, dat ik langzaam leefde...
langzamer dan de oudste steen.

maar vanochtend was het juist zo dat ik sjeesde. Zoals elke dag van de week ging de wekker om kwart voor zeven. Ik drukte 'm nog even uit, om me nog even een vergeetdroom terug in te bewegen. Toen keek ik opnieuw op de klok en was het kwart óver zeven.

Een halfuur was in no time voorbijgegaan. Mijn hele routine in de war: waar ik 's ochtends vroeg met mijn hond normaal gesproken door een verlaten park wandel, was het nu een drukte van belang. Allemaal mensen die “goedemorgen” mompelden, waarop ik “krijg de kolere” terugmompelde, want de ander verstaat toch niet wat je terugzegt, áls je maar iets terugzegt.