thuis

Vaak denk ik na over het lied Wherever I Lay My Hat (That's My Home) van Marvin Gaye.

In de wetenschap dat je niet over liedjes hoeft na te denken, maar ik denk overal over na.

In de wetenschap dat niemand nog een hoed draagt, hoogstens een baseballcap. Maar daar is mijn hoofd te groot voor, ook op de wijdste stand. Verkopers zeggen het vaak als ik, zeker van mijn zaak en met recht, bezweer dat mijn hoofd te groot is voor een pet: “Die van mij past echt.”

Gesteld dat ik een hoed zou dragen, eentje die me past, zou ik het heerlijk vinden dat ik waar ik die hoed neerleg, dat ik die plek mijn thuis zou kunnen noemen.

Dat het zo gemakkelijk gaat. Op een willekeurige locatie je hoed afnemen en neerleggen. En dan verzuchten: “Zo. Ik ben thuis.”