tik

En toen drukte ik op send en leverde ik nu echt de állerlaatste correcties in van de zetproef van mijn nieuwe dichtbundel. Steeds had ik pagina's vol verbeteringen, maar nu nog maar anderhalf A4 en grotendeels kleine dingen: entertje hier, backspaceje daar.

Terwijl ik de afgelopen weken op monomane en maniakale wijze de laatste proeven van mijn boek redigeerde, draaide buiten mijn werkkamer de wereld gewoon door. Ik liep net even buiten, snoof de lucht op als een hond, groette de in hun kraag gedoken forenzen die zich naar de bus haastten.

Het werk is gedaan en nu ga ik uitrusten, al heb ik geen idee hoe dat moet. Ik zit op een stoel met de ogen gesloten en mijn handen op mijn knieën. Minuten gaan voorbij. Tik doet de tijd.