tobbedansen

Als ik het druk heb verlang ik ernaar om het minder druk te hebben, maar heb ik het minder druk, dan verzin ik klusjes om me maar niet over te hoeven geven aan de ledigheid.

Ik heb vrienden die “druk” antwoorden als ik vraag hoe het met ze gaat. Als tekst voor op hun grafsteen stel ik voor: ‘Hier ligt puntje puntje puntje. Hij had het druk.’

Toen ik jong was verzon ik geen klusjes als ik het niet druk had. Ik liet gewoon de tijd passeren, als een stapvoets langsrijdende trein. Uren die ik nooit meer terug zou krijgen en ik gaf er niks om.

Ik herinner me dat ik toen ik een jaar of tien was soms op televisie naar een herhaling keek van een programma dat ik de avond ervoor al gezien had, bijvoorbeeld een aflevering van Tobbedansen. Deelnemers roetsjten de helling af en van een ieder van hen wist ik of ze de bel zouden gaan luiden of niet. En dan toch kijken. En dan toch spanning.