vals alarm

Op feestjes wordt alle input me vaak teveel. Al die gesprekken om me heen, de achtergrondmuziek die te hard staat en zich door de branding van stemmen heen probeert te wrikken, het gebliep van iemands Apple Watch, het getril van een tl-balk, het daarbuiten toch wel héél laag overvliegen van een vliegtuig, de hand van mijn gesprekspartner die op een plek van mijn lichaam landt waar ik 'm niet had verwacht.

Ik probeer mijn kalmte te bewaren, maar blijkbaar slaag ik er niet in, want steeds komt er iemand naar me toe om te vragen of het gaat. “Gaat het?” vragen ze en wat moet ik antwoorden? Ik zeg ja en lees de opluchting af van het gezicht van de ander.

Ik had ook nee kunnen zeggen. Nee, want de veenbrand, het gebliep. Die hand die ergens landt, de imminente dreiging van een plane crash. Imminent betekent: zonder waarschuwing vooraf, maar ík voorvoel toch het gevaar. Dat toestel vliegt echt héél laag over en ik ben de enige die het doorheeft. Toch roep ik niet: Mensen, ren voor je leven. Want voor hetzelfde geld is het vals alarm.