zijpaden

Als ik een verhaal begin te vertellen is het alsof ik over een weg loop. Steeds komen er zijpaden en moet ik de neiging bedwingen om zo'n zijpad te nemen.

Zo'n zijpad haalt het tempo uit mijn wandeling, maar herbergt ook een belofte. Misschien is het wel veel avontuurlijker dan de weg die ik aanvankelijk koos. Die was kaarsrecht, terwijl het zijpad alle kanten op kronkelt.

Ik weet hoe moeilijk het is om als het zijpad doodloopt de weg terug naar de hoofdweg te vinden. Soms heb ik geen idee meer waar die ook alweer liep. “Ik ben helemaal afgedwaald…” zeg ik dan. En meteen erachteraan: “…dat gebeurt me de laatste tijd steeds vaker”. Waardoor ik helemáál niet meer weet wat het eigenlijke onderwerp was, want nu denk ik aan hoe ik de laatste tijd steeds vaker afdwaal.