veilige koker

Elke eerste maandag van de maand is er een Poëzieslag in café Festina Lente in Amsterdam. Het is de langstlopende poetry slam van Nederland en voor wie het niet weet: bij een poetry slam lezen mensen hun gedichten voor en het publiek of een jury bepaalt wie dat in zijn/haar ogen het beste heeft gedaan.

De jury in Festina Lente bestaat uit Asha Karami, Mathilde Santing en mijzelf. Gisteravond riepen we gedrieën Marieke Bertha tot winnaar uit. Runner-up en winnaar van de publieksprijs was Matthijs van Egmond. Hij ging staan met de ogen gesloten en creëerde een veilige koker waarbinnen het veilig genoeg voelde om te performen.

Zijn poëzie is wat het is en soms heeft het rijm iets dwangbuizerigs, maar daar staat tegenover dat het bijzonder is hoe ontwapenend en raak Van Egmond een onderwerp als huiselijk geweld weet te verwoorden: “Alle hoeken van de kamer kreeg ik te zien/maar kwam u over de vloer, dan was alles in één keer clean.” Ook al ben je als luisteraar helemaal niet in die kamer aanwezig, je weet dat je er weg wilt.

De mooiste zin van Van Egmond was: “Ik wist niet dat ik het nodig had/tot ik het hoorde”. Omdat je geen idee hebt wat het is dat hij hoorde. Omdat je geen idee hebt wat het is dat hij nodig heeft. Niet weten geeft soms zoveel meer vervulling dan weten.