wel voor mij

Sinds maart woon ik om de hoek bij een populaire zwemsteiger. Weer of geen weer, elke morgen trekken buurtbewoners er hun baantjes. Als ik erlangs loop met mijn hond voor de eerste wandeling van de dag denk ik: ‘Leuk. Maar niet voor mij.’

Op warme dagen liggen mensen er te bakken als rollades. Tussendoor springen ze het water in. Ook nu weer diezelfde gedachte: ‘Leuk. Maar niet voor mij.’

Alsof de zwemsteiger een vip-ruimte is, een attractie waar je voor moet bijbetalen. Gisteren zei mijn geliefde: ‘Ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga een duik nemen.’ En toen ze de hoek om was, dacht ik: wél voor mij! Wél voor mij!

In mijn zwembroek gehesen en op een drafje achter haar aan gegaan.