wereldautismedag

Vandaag is het Wereldautismedag. Het zou leuk zijn als dat zou betekenen dat de wereld voor één dag autismevriendelijk is.

Dat als iemand zegt dat hij iets gaat doen, dat hij het dan ook doet. En als iemand vraagt: ‘Lekker gewerkt?’ is dat een oprechte vraag en geen passief-agressieve manier van aangeven dat je slecht functioneert. Ook ‘Hoe gaat het?’ verdient zijn vraagteken: iemand is werkelijk benieuwd naar je gemoedstoestand.

Het zou leuk zijn als Wereldautismedag zou betekenen dat een knuffel optioneel is. Niet dat iemand al met gespreide armen half over je heen hangt en alleen voor de vorm nog om je instemming vraagt.

Dat als je vanuit huis werkt in plaats van op kantoor, dat mensen dan geen zogenaamd onschuldig grapje maken: ‘Zo, ga je lekker Netflixen?’ Waarna je een sterk vermoeden hebt dat het niet serieus is bedoeld, maar ook niet wilt dat er verhalen over je de ronde gaan doen, zodat je toch maar naar waarheid antwoordt: ‘Nee, ik ga thuiswerken.’ Waarna mensen het hoofd schudden, omdat je geen gevoel voor humor zou hebben.

Dat als je tijdens de lunchpauze je boterhammetje op een bankje in het park wilt opeten om even tot jezelf komen, dat iemand dan niet zegt: ‘Doe niet zo ongezellig.’ Of zijn jas al aantrekt: ‘O leuk, ik ga met je mee.’

Het zou leuk zijn als Wereldautismedag betekent dat iemand dat vráágt: ‘Zou je het leuk vinden als ik met je meega?’ En dat je dan gewoon mag antwoorden: ‘Lief aangeboden, maar ik wil heel even tot mezelf komen.’ En dat de ander dan zonder dat er nog iets doorettert zegt: ‘Dat is goed, geniet van het zonnetje.’