whiskey

Vanochtend vlak na het opstaan zette ik een CD van Nick Cave op. Ik zong mee dat het een aard had met zijn versie van het liedje Rye Whiskey: “Oh whiskey, rye whiskey, whiskey I cried... If I don't get rye whiskey I surely will die.”

Best een aparte tekst uit mijn mond, omdat ik zoals bekend al jaren van de blauwe knoop ben. Cave ook. Het voelde bevrijdend om een soort van samen te kunnen lallen over het verlangen naar sterke drank, maar dat verlangen zelf niet meer te voelen. Althans niet meer zo vaak en meestal niet meer zo intens.

Cave beantwoordt op ontwapenende wijze vragen van fans op zijn webpagina The Red Hand Files. Als ene Michelle uit Oxford in alle openheid schrijft over haar onmacht tegenover alcohol, antwoordt Cave: “Dear Michelle, time to give up the booze. You know it, you need to. It’s frightening now, I know, but I can only say this: life is better without it. Impossibly better. It’s difficult to understand right now, it’s frightening right now, I know, but without the drink life is better. Just remember that. You’ll see. You’ll be better. You’ll see. Life is good. You’ll see. Life is good. Life is good. Life is good. Prepare to be amazed. Love, Nick x.”

Ik vind de herhaling zo mooi in Nicks antwoord, en ook zo relevant. “You'll see. Life is good.” Dat steeds weer opnieuw, net zo lang tot je erin gaat geloven. En dan wordt het waar.