wintertijd

Zomertijd. Er wordt een uur van mij afgepakt. Met de tong op de schoenen kom ik de dag door. Was ik maar in staat tot siësta, maar daarvoor sta ik te veel op scherp.

Wintertijd. Een uur cadeau. Euforisch kijk ik op de wekker: het is nog lang geen kwart voor zeven, het is pas kwart voor zes. Ik mag nog even, wat een verwennerij. Weg zak ik weer, in een tomeloze droom.

Krijg ik eigenlijk een uur cadeau, of ontvang ik terug wat mij eerder is afgenomen? Als ik een kledingstuk bestel en het terugstuur, heb ik nadat het aankoopbedrag is teruggestort ook altijd het idee dat ik geld heb verdiend. Het voelt als vooruitgang, terwijl ik alleen maar een stap achteruit zette en weer naar voren.