aftikken

Rebellen voeren in het noorden van Ethiopië strijd met het regeringsleger. Oogsten worden geroofd, boeren wordt zaaien onmogelijk gemaakt, een zoveelste hongersnood dreigt. Over de mogelijkheid dat de strijdende partijen toch met elkaar rond de onderhandelingstafel gaan, zei een correspondent op NPO Radio 1: “Dat weten we pas als het gebeurt.”

Die vaststelling gaat niet alleen op voor Ethiopië. Je weet eigenlijk altijd pas of dingen gaan gebeuren als ze gebeuren. Van tevoren maak je je er wel voorstellingen van. Hoe het zal gaan, hoe het zal zijn. Na afloop bedenk je hoe het had kunnen gaan, hoe het had kunnen zijn. De verwachting komt zelden overeen met de realiteit.

De dag gaat beginnen. Ik maak er een doe-dag van. Er zijn drie dingen die ik gedaan wil krijgen. Een gedicht dat eigenlijk al af is toch nog beter maken. De persoon wiens biografie ik schrijf interviewen en liefst een beetje scherp. Bij mijn ‘mannetje’ de kilometeradministratie over 2021 inleveren zodat hij de jaarrekening kan opmaken. Drie dingen zijn het en ik wil ze ‘aftikken’. Als met een hamer. Tik, tik, tik.

Of het gaat lukken weet ik pas als het gebeurt. Weet ik pas als het is gebeurd. Weet ik als het al dan niet is gebeurd.