blurb

Ik kreeg een mailtje waarin ik werd geattendeerd op nieuwe podcasts. ‘Luisterwaardig’, ‘Heel bijzonder’, ‘IJzersterk’, de adjectieven vlogen me om de oren. Er werd een serie aangeprezen ‘die je niet mag missen’, waarop ik me afvroeg wat er zou gebeuren als ik 'm tóch zou missen.

Als vader kwam ik er lang mee weg ten opzichte van mijn kinderen: “Nu gaan slapen, of anders...” Het heeft lang geduurd voor mijn dochter vroeg: - “Of anders wát, papa?”
- “Nou, dan zwaait er wat.”
- “Wát zwaait er dan, papa?”

Op mijn verzoek hebben we op de achterzijde van mijn meest recente roman Rigolettohof geen blurbs geplaatst. Geen ronkende aanprijzingen van literaire critici of vakgenoten, niets over dat het een ‘ijzersterke’, ‘heel bijzondere’ roman betreft. ‘Een regelrechte pageturner.’ Ik ga ze in de toekomst ongetwijfeld wel weer gebruiken, maar vorig jaar had ik ineens gewoon even geen zin meer in roeptoeteren.

Misschien dat ik op mijn begin volgend jaar te verschijnen dichtbundel een aanprijzing van mezelf opneem: ‘Deze dichtbundel mag je niet missen. Mis je 'm toch, dan zwaait er wat. Je wilt weten wat er dan zwaait? Ik kom naar je huis en sla je helemaal in elkaar.’ Een beetje lang voor een blurb, maar misschien werkt het.