boekenbal

Gisteravond was het Boekenbal, dit keer in de Escape in Amsterdam. 1700 mensen wilden allemaal in één keer naar binnen, wat natuurlijk niet ging: we moesten heel lang in de rij.

Iemand wist een sluiproute. We waren al over de drempel, missie volbracht, maar toen voelde het ineens toch niet goed naar de andere wachtenden. Hebben we ons weer terug naar buiten gewurmd om ons oude plekje in de rij in te nemen. We krijgen er geen medaille voor, ook geen oorkonde, maar zo voelde het beter.

Anderhalf uur later gingen we opnieuw over de loper en begon de jaarlijkse opgave waarbij andere bezoekers me begroeten en ik hun namen probeer op te lepelen. Die zijn op zich niet ingewikkeld, Rob heet Rob, Ruud heet Ruud, maar waar het om gaat is de juiste naam bij het juiste gezicht. Dat je niet hé Rob zegt tegen iemand die Ruud heet, of omgekeerd.

Die naam hoort bij die, die bij die, die bij die: mijn brein draaide op volle toeren. Als memorykaartjes zocht ik namen en gezichten bij elkaar. Uiteindelijk begon het me te duizelen en wist ik zelfs mijn eigen naam niet meer. Een input error die rust gaf en vanaf dat moment begroette ik iedereen die op me afstapte met: "Wat zie jij er práchtig uit." En steeds als ik het zei, meende ik het.