voetbalpodcasts

Tijdens de pandemie maakte ik meerdere malen per dag eindeloze wandelingen door het dorp waar ik woon en ook door het aangrenzende Amsterdam-Noord. Ik had geen doel, maar zo was ik in ieder geval in beweging, in een tijd waarin alles stil leek te staan.

Als ik 's avonds langs de huizen ging zag ik hoe mensen vanuit hun woonkamers ontsnapten naar andere werelden. Dat deden ze vooral door televisie te kijken: op reuzeschermen keek ik heel even mee naar rondrijdende formule 1-auto's, vechtende vikingen en jongens met wasbordjes die strakke meisjes in bikini vleeskeurden. Heel soms zat iemand op de bank onder een lamp een boek te lezen: een anachronisme.

Terwijl ik maar ronddoolde luisterde ik naar voetbalpodcasts. Ik kreeg geen genoeg van bespiegelingen over wel of geen ruit op het middenveld, spelen met de punt naar voren, vrije rollen en valse spitsen, en typische woorden als ‘brille’ en ‘gogme’.

Na de pandemie ben ik van mijn voetbalpodcastverslaving aan het afkicken. Heel af en toe neem ik nog een kleine dosis, luister ik twintig minuten naar Pak schaal of Hard gras. Dat sta ik mezelf toe, ik ben aan het afbouwen. Net als Willem Janssen van FC Utrecht. De ‘Franco Baresi van de Domstad’ is bezig aan zijn laatste seizoen als actief voetballer, volgend jaar maakt hij onderdeel uit van de technische staf van VVV Venlo. Ik wéét dat.