chomolungma

We gingen een duik nemen in het IJ. In badjas schuifelden we door de straten van de stad tot we er waren. Een goede vriend deed het vaker en had één tip: “Niet twijfelen.” Hij liep tot aan zijn knieën het water in en hop.

Ik deed hetzelfde en voelde hoe een vuist van kou zich om mijn borststreek samenkneep. Ademde als George Mallory die in de jaren twintig van de vorige eeuw in zijn tweedjasje de Mount Everest beklom. In het Tibetaans is de naam van de berg veel mooier: ‘Chomolungma’. Zoals ‘Gasherbrum’ ook een veel mooiere naam voor een berg is dan ‘K5’.

Als mensen Mallory vroegen waarom hij zo geobsedeerd was door die berg, antwoordde hij: “Because it’s there.” Van dat antwoord krijg ik steeds weer tranen in mijn ogen, ik weet niet precies waarom.

In 1924 kwam Mallory niet meer terug van een poging om het hoogste punt te bereiken. Pas 75 jaar later werd zijn lichaam gevonden, honderden meters onder de top. Niet duidelijk was of hij nog onderweg was geweest naar boven, of al naar beneden afdaalde.

Hij is nooit mee naar beneden genomen, maar ter plekke begraven. Shout-out naar mensen die op acht kilometer hoogte een kuil weten te graven. Mijn duik in het IJ was net iets minder heldhaftig dan dat, en toch voelde ik me een baas toen we in badjas naar huis terugschuifelden.

Bevend prevelde ik regels uit mijn dichtbundel kom, waarin het veel gaat over bergbeklimmen en zelfs letterlijk over de Everest:

kom
ga

in t
hoerenhierna
bestijg ik
chomolungma

kom
ga

o overtoep
van gasherbrum
hijg hardcore
in dit vacuüm…