cover

Mensen hebben een aandachtsspanne van acht seconden, een goudvis heeft er negen. Het is niet gek dat we zo snel zijn afgeleid: overal is content en we willen niets missen. In horrorfilms moeten genoeg ‘jump scares’ zitten, anders haakt de kijker af, terwijl de lol juist is dat je als kijker bijna wegdommelt en dán ineens de schrik van je leven krijgt.

Het liedje Fast Car van Tracy Chapman heeft tussen de coupletten in steeds vier maten rust waarin niet gezongen wordt. In die tijd kun je de woorden op je laten inwerken, over hoe een jonge vrouw het ouderlijk huis ontvlucht omdat haar vader te veel drinkt, waarna ze gaat samenwonen met iemand die óók te veel drinkt - en steeds is er die snelle auto waar ze in kan stappen als ronkende escape uit de donkerte.

Vier maten rust, vier heerlijke maten rust, maar de zingende houthakker Luke Combs vond het allemaal te lang duren en maakte er twéé maten rust van. Zijn cover van Fast Car duurt daarmee dertig seconden korter dan het origineel. Gefeliciteerd ermee. Ik weet nu al wat hij en zijn fans met die uitgespaarde tijd gaan doen: niets.