niet te meta

Ik kan het nergens terugvinden, maar volgens mij was het Aaf Brandt Corstius die schreef dat ze één regel had als het ging om columns schrijven: niet te meta.

Daarmee bedoelde ze: schrijf niet of slechts sporadisch óver het schrijven van een column. Het is navelstaarderij waar niemand op zit te wachten. Als ik een brood koop bij de bakker hoef ik ook niet te horen hoe vroeg hij is opgestaan, hoe de geleispuitmachine het loodje legde, hoe de stagiair te koud water had gebruikt waardoor het gist niet werd geactiveerd en het deeg niet rees. Ik wil gewoon brood.

Niet te meta is niet alleen een goed motto voor schrijvers van columns en blogs. Bij het hardlopen bijvoorbeeld moet ik ook niet te veel nadenken over het hardlopen zelf. Liever raak ik in een soort van trance, denk ik aan hele andere dingen of beter nog: aan niets.