de ballen

Ik moest iemand mailen en kon niet op de juiste aanhef komen. ‘Geachte’ was veel te sjiek. ‘Beste’ klonk wat te plichtmatig, zoals je een jarige werktuiglijk toe kunt zingen. ‘Lieve’ zou ongepast zijn, ‘waarde’ te ouderwets. ‘Hoi’ te frivool, alleen de voornaam en een komma te kil.

Ook de afsluiting lukte niet. ‘Met vriendelijke groet’, ‘hartelijke groet’, ‘alle goeds’, ‘groetjes’: de mogelijkheden kwamen voorbij als een langsrijdende trein en ik bleef ernaar kijken, maar daar bleef het bij.

Omdat mijn mailadres niet heel ingewikkeld is, namelijk mijn naam en dan hotmail punt com, krijg ik elke dag een rits berichten, waar ik op probeer te antwoorden, al lukt dat lang niet altijd. Na een lezing word ik af en toe bestraffend toegesproken: ik heb je gísteren gemaild, maar niks terug ontvangen. Ik word ervoor behandeld om dat soort vermaningen naast me neer te leren leggen.

Mailen vraagt soms veel van me, zeker als ik niet eens kan bedenken hoe ik de mail moet beginnen of afsluiten. Ik zou graag eindigen met: ‘Oké, de ballen!’ maar dat durf ik niet.