druk

Ik ben een drukbezet man, al is dat vooral in mijn hoofd. Zo heb ik vandaag drie afspraken, maar breek ik me al de hele ochtend het hoofd over hoe ik het allemaal voor elkaar moet boksen.

Zo dadelijk om 9 uur heb ik een bespreking, vanuit huis, via videobellen. Om half 2 moet ik in Den Haag zijn, voor wat tegenwoordig heet “een fysieke afspraak”. Om 8 uur heb ik een concert in Amsterdam.

De hele tijd probeer ik deze drie losse gebeurtenissen tot een geheel te smeden, maar het lukt me niet. Steeds sla ik aan het rekenen: de Teams-vergadering duurt een halfuur tot een uur, dan moet ik op dat tijdstip richting Den Haag, tussendoor de hond uitlaten... Als je zo aan het calculeren bent wordt het vanzelf druk, maar eigenlijk héb ik het dus niet druk: ik bén druk.

Het liefst stap ik mijn bed weer in en trek ik de lakens over mijn hoofd en reserveer ik de dag voor één langgerekte fysieke afspraak met mijzelf. Ik hoef niets voor elkaar te boksen en ook niet aan elkaar te smeden. Het zal 9 uur worden, het zal half 2 worden, 8 uur.

Vanavond sta ik niet tussen zesduizend man in een concertzaal, maar lees ik rustig verder in Het slot van Franz Kafka. Merkwaardig genoeg zou een zin als “Nichts ist erreichbar, das Ziel unendlich fern” me vrolijk stemmen. Want ik slaap erop in zonder verwachtingen en zonder teleurstellingen.