echt niet

Ik kan goed geheimen bewaren. Op een gegeven moment wordt dat bekend en dus hoor ik veel geheimen. Mensen vertrouwen ze me toe omdat ze de geheimen niet voor zichzelf kunnen houden. Ze moeten het aan iemand kwijt, alsof ze een hard opgeblazen ballon zijn waar een klein beetje lucht uit moet, omdat hij anders knapt.

“Niet verder vertellen hoor,” beginnen ze, waarna ik knik: begrepen. Irritant als iemand daarna zegt: “Echt niet verder vertellen dus.” Die herhaling is onnodig, ik heb de instructie al gehoord, ik heb al geknikt. Het is al helder.

Soms vraagt iemand: “Wil je iets drinken?” en ik: “Nee, dank je.” Dan lopen ze naar de koelkast, kijken om en vragen: “Echt niet? Echt niets drinken?” Op zo’n moment zou ik het wel uit willen schreeuwen: “Ik zeg toch neeeeeeeeeeeeeeeee!!!”

Maar ik doe het niet: ik hou me in, ik hou me in.