een man en zijn vaatwasser

Douwe Bob is nu drie maanden clean en naar tevredenheid, al zegt hij in een interview met de Volkskrant er wel een dubbel gevoel bij te hebben en altijd op hetzelfde moment. “Namelijk als ik de vaatwasser aan het uitruimen ben. Dat is echt het moment waarop ik denk: what the fuck ben jij aan het doen, Douwe? Je moet nu naar de dichtstbijzijnde kroeg, jezelf bezatten en een goede song gaan schrijven.”

Het is herkenbaar. Ik sta al wat langer droog, maar heb het nog altijd als ik de vaatwasser uitruim. Of inruim. Dat ik denk: dit ben je geworden. Een man en zijn vaatwasser. Waar andere mensen denken: hij is vol, slaag ik erin om er toch nog een laatste bordje of kopje bij te stoppen. Daar ontleen ik iets aan, dat ik dat doe.

Eigenlijk zou ik tot het gaatje moeten leven. Moeten hossen, brassen, slempen, ergens aan een kroonluchter moeten hangen. Heb ik ooit een keer geprobeerd, tijdens een uit de hand gelopen feestje. Hebben ze het nu nog over. Hoe ik daar ineens hing, aan die kroonluchter.

Wat ik prettig vind is om als de vaatwasser klaar is, de klep te openen en dan met mijn gezicht in de opening te gaan hangen. Dan voel ik een warme waas en krijg ik blosjes op mijn wangen. En dat geeft toch een zweem van avontuur.