elon musk

Elon Musk werd geïnterviewd door de BBC en ging er eens goed voor zitten, maar het was een ongelijke strijd. De bangige, weifelende vragensteller leek rechtstreeks van een schoolkrantredactie te zijn geplukt en was geen partij voor de doorgewinterde ondernemer.

Daar gaat weer een instituut, zong ik zachtjes op de melodie van Another One Bites The Dust, en ook werd ik treurig van het feit dat er zo weinig goede interviewers zijn. Vaak zijn het poedels, zoals de man van de BBC, soms pittbulls, wat doorgaans ook weinig oplevert. Mensen denken dat gasten het vuur aan de schenen leggen een kenmerk is van een goed interview, maar dat berust op een misverstand. Een gast het vuur aan de schenen leggen is makkelijk. Een gast in de hoek drijven heb je zo gedaan. Een beetje trainen en je snapt hoe je dat doet.

Wat véél moeilijker is, is luisteren. Als je als interviewer luistert, geef je toe dat het niet allemaal om jou draait. Een angsthaas als vragensteller werkt niet, een bloedhond ook niet. Wat je wilt is een interviewer die oprecht geïnteresseerd is in de ander. Zodat jij het als luisteraar óók wordt.