fictieschrijver

Ik heb autisme. En autisme heeft mij. We houden elkaar in een greep. Een wurggreep, soms. Op andere momenten is het meer een stevige omhelzing.

Soms vragen mensen waarom ik over autisme schrijf. Dan antwoord ik dat ik niet kan schilderen, anders zou ik de binnenkant van mijn hoofd met olieverf op het doek overbrengen. Ik kan ook niet fotograferen, maar wel schrijven, dus daarom doe ik dát.

Soms vragen mensen of ik ook een keer fictie ga schrijven, maar wat is fictie? Het is een verhaal dat niet echt is gebeurd, maar heel veel van wat ik schrijf is niet echt gebeurd. Heel vaak schrijf ik over wat had kúnnen gebeuren, over wat ik zou willen dat zou zijn gebeurd. Ik schrijf over angsten die nooit bewaarheid worden, over dromen die als een zeepbel opbollen tot ze knappen.

Allemaal niet echt. Ik ben een fictieschrijver.