finishing touch

Vannacht schrok ik wakker, de wekker gaf 4:51 aan. Van mijn rug ging ik op mijn rechterzij, toen op mijn buik, toen op mijn linkerzij en na een lange reis kwam ik weer daar uit waar ik begonnen was. Alsof iemand een kraantje had opengedraaid, sijpelde mijn hoofd vol met donkere gedachten. Ik probeerde ze weg te drukken, met averechtse uitwerking: sijpelen werd stromen.

Toen ben ik opgestaan en ging maar weer eens door de polder lopen. Ik had mijn pyjamabroek nog aan, maar eroverheen zat mijn trainingsbroek, dus niemand zag het. Sowieso zag niemand mij: het donker had me opgeslokt. Ik had de onbedwingbare neiging om waar ik liep te fotograferen, met als resultaat een serie inktzwarte foto's.

Ik ben zijn naam vergeten (en te lui om te googelen), maar er is een kunstenaar die elk schilderij dat hij maakt bij wijze van finishing touch bedekt met een dikke laag zwarte verf. Alleen hij weet wat eronder zit, zoals vanochtend vroeg alleen ik wist wat ik onder mijn trainingsbroek droeg.