vrouwen die vechten

Ik moest voor mijn boosterprik naar een industriegebied in Almere. Daar werd ik geholpen door een bonkige militair, die onverwacht teder een pleistertje plakte op de plek waar hij 'm erin had gestoken.

Na afloop kwam ik in een ruimte waar iedereen op witte klapstoelen zat te herstellen. Ik was de enige die een boek las, namelijk De schaduwkoning van Maaza Mengiste, maar ik deed dat op een kleine e-reader, zodat het toch leek alsof ik net als iedereen op een mobiel door mijn social media-tijdlijn zat te scrollen.

Mengistes boek over de verzwegen rol van vrouwelijke soldaten in de tweede Italiaans-Ethiopische oorlog deed me denken aan De oorlog heeft geen vrouwengezicht van Svetlana Aleksijevitsj, over de één miljoen (!) vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Rode Leger meevochten tegen de Duitsers en nadien uit alle geschiedenisboekjes werden geweerd.

In een interview met Trouw vertelt Aleksijevitsj over een vrouw die na de oorlog terug naar huis keerde en van een man kreeg te horen: “Jij stinkt naar laarzen. Ik wil een vrouw die naar parfum ruikt.”