gestroopt

Vroeger had je een reclame: “Op de markt is uw gulden een daalder waard.” Maar dat was helemaal niet waar. Als een tros druiven een gulden vijftig kostte en je betaalde met één, dan keek de marktkoopman je raar aan.

Gisteren liep ik op de markt en was er een stroopwafelkraam met op de zijkant de tekst: “Wij bakken en bestropen ze waar u bij staat!”

Ik in de rij, toen ik aan de beurt was vroeg de man achter de toonbank: “Kan ik u helpen?” Daarop ontspon zich de volgende dialoog:

“Een stroopwafel alstublieft.”
“Ze gaan per zakje.”
“Een zakje stroopwafels, alstublieft.”
(wijzend naar een rij met zakjes stroopwafels op de toonbank): “U kunt ze zelf pakken.”

Maar die wáren al gestroopt en gebakken. Ik wilde dat wat op de zijkant van de kraam werd beloofd, dat ze zouden worden gestroopt en gebakken waar ik bij stond.

Ik weet dat autisten alles te letterlijk nemen en dat dat soms grappig is maar vaak ook flauw of irritant. Dus ik doe mijn best en heb geleerd om als iemand vraagt: “Alles goed?” niet te antwoorden: “Nou ja, álles, een aantal dingen wel en een aantal dingen niet.” Dat is één keer leuk en daarna niet meer. Nu antwoord ik gewoon: “Zeker weten.”

“Wij bakken en bestropen ze waar u bij staat!” Het staat er bij wijze van spreken zwart op wit, en toch moet ik die slogan blijkbaar niet letterlijk opvatten. Hoe moet ik ’m dán opvatten?