grove frikandel

Zoals je in de auto voortdurend via je spiegels achterom kijkt, zo besteed ik een groot deel van mijn leven aan me dingen herinneren. Soms wezenlijke dingen, meestal onzinnige. Bijvoorbeeld dat ik bij mijn achterbuurjongen ging logeren en vanuit zijn slaapkamerraam uitkeek op mijn eigen slaapkamerraam en zag dat daar niemand voor het raam stond, wat niet raar was, want ik was niet thuis.

Ik moet iets van 10, 11 jaar oud geweest zijn en herinner me dat moment nog haarscherp. Dat als je ergens bent, dat je dan niet ook ergens anders kunt zijn.

Iets wat ik me uit diezelfde tijd herinner is dat we patat mochten halen bij snackbar Mister Ed en dat de moeder van mijn achterbuurjongen zei: “Voor mij een patat zonder en een grove frikandel.” Ook dat moment heeft een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Waarom, dat weet ik niet, maar als ik nu in een snackbar kom kijk ik áltijd op de kaart of ze grove frikandel hebben. Nooit bestel ik het, maar ik wil het weten.