het gebouw

De medicatie die ik slik om een rustiger hoofd te krijgen, heeft een bijzondere uitwerking. Eerst droomde ik helemaal niet, sliep ik blanco in, werd ik blanco wakker. Later kwamen de dromen.

Als ik wakker word herinner ik me mijn dromen niet meer, alsof iemand appeltje a intoetste en daarna backspace.

Iets weet ik nog van de droom die twee uur geleden door de wekker werd afgebroken. Ik was ergens in een gebouw en Paul McCartney was er ook. We raakten in gesprek en zouden samen weggaan, maar ineens was hij verdwenen. Ik het gebouw uit, dacht: misschien is hij buiten, maar daar was een mensenmenigte.

Ineens dacht ik: hij is natuurlijk even naar de wc gegaan. Tegen de stroom in me een weg terug het gebouw in gevochten, maar McCartney was nergens meer te bekennen. Pieppiep, pieppiep, pieppiep.

Twee uur na de wekker nog steeds spijt als haren op mijn hoofd dat ik niet even heb gewacht. Wie wacht er nou niet op Paul McCartney?