Vip

Gisteren ontving ik zo ongeveer een miljard verjaardagswensen, via de socials, mail, whatsapp, sms en ook nog persoonlijk. Iedereen heel veel dank. Ik zou mezelf trakteren op bami vegetarisch bij de beste toko van Nederland, maar daar hoefde ik ook nog eens niet te betalen (dank je wel, lieve Peggy), kortom: ik voelde me vip.

Ineens herinnerde ik me hoe ik me ooit volkomen tegenovergesteld daaraan heb gevoeld, toen ik tien werd en in de woonkamer in Alphen aan den Rijn alle stoelen in een grote cirkel had geplaatst. Voor de zekerheid had ik ook de tuinstoelen uitgeklapt, er was plek voor zeker dertig man. Om de zoveel stoelen plaatste ik een krukje of tafeltje of omgekeerde emmer met daarop zoutjes van het huismerk en blokjes kaas met zilverui, bij elkaar gehouden door roodwitblauwe vlaggetjes. Op de grote tafel flessen frisdrank van het merk Raak, met verweerde plastic doppen.

Alles stond klaar en nu was het wachten op de gasten, maar vrijwel niemand kwam opdagen. Ik was namelijk vergeten om de mensen uit te nodigen. Wist ik veel dat mensen alleen kwamen als je ze uitnodigde.