hytti nro 6

We gingen naar de film Hytti Nro 6. Dat is Fins voor ‘Coupé nummer 6’. Archeologiestudent Laura neemt in Moskou afscheid van haar geliefde Irina en reist richting poolcirkel om daar oude rotstekeningen te gaan bekijken. Het grootste deel van de film speelt zich af in een slaapcoupé in de trein naar Moermansk. Ze deelt die met een onbehouwen dronkelap, maar al boemelend verandert de relatie tussen de twee.

Het was prachtig om aan de hand van regisseur Juho Kuosmanen door Rusland te reizen, nog zonder alle slechtnieuwsbagage van de afgelopen maanden. De film is analoog (!) en vanuit de hand gefilmd, dus ik was ook echt in die wagon en zag de bomen buiten als staketsels uit het besneeuwde landschap steken. Op tussenstops keek ik naar de rokende, zwijgzame mannen met bontmutsen, ijsberend over het perron. In Moermansk was er de piepende en krakende stadsbus en de barse, onwillige hotelreceptioniste. Hytti Nro 6 toonde me het Rusland dat ik als de tijden zijn veranderd zo graag zou willen bezoeken, het land van Anna Achmatova en Isaak Babel, van Julius Isserlis en Aleksandr Skrjabin.

Een van de hoogtepunten was dat de twee hoofdrolspelers tijdens een lange tussenstop wodka drinken met een oude, Russische vrouw met appeltjeswangen in haar boerderij. Ik vond die vrouw extreem geloofwaardig spelen, tot ik erachter kwam dat ze helemaal geen actrice wás. Ze had gewoon bereidwillig haar woning aan de filmcrew ter beschikking gesteld en wilde toen best even meespelen. Dat ontroerde me.