nee nee

Ik heb een nee/nee-sticker op de klep van mijn brievenbus, maar daar trekken de politieke partijen in mijn dorp zich niets van aan. Ze gooien gewoon een foldertje bij me naar binnen, want als een kiezer nee/nee zegt bedoelt hij eigenlijk ja.

Een van de partijen schrijft op haar website: “Omdat lezen soms saai is, hebben we een promo filmpje." Los van dat promofilmpje één woord is, vind ik het als lezer absurd om als eerste zin voorgeschoteld te krijgen dat lezen soms saai is. Alsof ik bij de visboer kom die roept: “Haring is soms oud.” Geef me een verse, zou ik zeggen.

Naast literair schrijver ben ik ook broodschrijver en word ik regelmatig ingehuurd om moeilijk leesbare teksten leesbaar te maken. Als met een machete door dichtbegroeide jungle, maai ik het jargon weg en de mumbo jumbo. Ook de helft van alle bijwoorden en bijvoeglijke naamwoorden gaat eraan. Ik haal alle onnodige herhalingen weg, maak zinnen de helft korter.

Waar nodig voeg ik een handvol woorden toe die ertoe doen, maar het eindresultaat is doorgaans een stuk minder omvangrijk dan het was. Bij de opdrachtgever leidt dat nog wel eens tot ontsteltenis, vaak wordt gedacht dat lange teksten beter zijn. Achter lange teksten kun je je verschuilen, maar ik ben tegen verschuilen. Ik hou van helderheid, honderd procent helderheid. In het leven en in de taal.