isuzu

Vanochtend vroeg in regenpak met de hond naar de groenstrook. Mijn beste vriend op de lagere school had een regenpak, van Agu. Dat wilde ik ook, maar dat was te duur, zei mijn moeder, dus werd het er een van de Zeeman. Als je daarmee door de regen fietste, werd je vanbinnen net zo nat als vanbuiten.

Als ik tegen mensen zeg dat ik elke ochtend met de hond naar de groenstrook loop, vragen mensen: naar de wát? De groenstrook, antwoord ik dan. Mensen vinden het een raar woord, maar er is geen andere benaming mogelijk. Een park is het niet, daarvoor groeit er te weinig. Een grasveld is het ook niet, daarvoor is het te lang en te smal. Het is een met gras begroeide strook. Vandaar de naam.

Ooit werkte ik als productieleider bij een theatergroep en had iemand zijn auto verkeerd geparkeerd. Ik naar de regisseur en spelers die in de zaal aan het repeteren waren: “Sorry dat ik stoor, maar wie heeft er een rode Isuzu? Die staat namelijk verkeerd geparkeerd.” Iedereen keihard lachen, omdat ik zo heel plechtig en formeel Isuzu had gezegd. Maar het wás een Isuzu.