k-feest

Eergisteren zat ik thuis in het donker. Ik deed alsof er niet was, want het was Sint Maarten en ik had geen snoep in huis. En ik ben ook weer niet zo'n sadist dat ik zingende kinderen een fucking mandarijn ga geven.

Slechts 24 uur later was het al tijd voor de intocht van Sinterklaas en ik verzin dit niet, maar op hetzelfde moment zag ik mensen op keukentrapjes langs de dakranden van hun huizen en in bomen kerstverlichting ophangen. Als we dat volgend jaar nóg eerder gaan doen, kunnen we de boel net zo goed laten hangen.

Ik denk dat ik een veel minder erge hekel aan kerst zou hebben als we het feest zouden beperken tot wat het oorspronkelijk was: twee dagen. Maar het is nog niet eens half november en alles staat al in het teken van de gezelligste tijd van het jaar.

Met I wish it would be Christmas everyday wordt bedoeld dat we het vredelievende gevoel dat bij kerst hoort het hele jaar zouden moeten kunnen vasthouden. Niet dat we dat k-feest als een elastiek blijven uitrekken tot het knapt.