kano

Ben ik er toch weer ingetrapt. Bij de bakker waren de kano's in de aanbieding: vier voor de prijs van twee. Wat ik had moéten doen, was vragen naar wat twee kano's dan kosten. In plaats daarvan staarde ik me blind op de aanbieding zelf.

Wát een meevaller, dacht de calculerende burger in mij: vier kano's halen en slechts voor twee betalen. Alleen moest ik dus wel vier euro afrekenen. Wat me een prima prijs lijkt voor vier kano's, maar toch niet voor twee.

Mogelijk was de bakkersvrouw die hele aanbieding vergeten, ondanks het schreeuwerige kaartje dat op de stapel met amandelspijs gevulde koeken lag. Ik had natuurlijk moeten reclameren: “Vier euro voor twee kano's? Ben je helemaal gek geworden?”

In plaats daarvan deed ik alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ik speelde een tevreden klant, die normaal gesproken acht euro betaalt voor vier kano's en nu maar de helft. Ik wenste de bakkersvrouw nog een fijne dag, wat ik niet meende, en thuisgekomen legde ik het zakje met de koeken in de broodtrommel. Open ging het zakje niet, want dat is het hele ding: ik hou helemaal niet van kano’s.